किती वेडे होतो आपण एकमेकांसाठी . . . तू आणि मी
नाविन्याच्या बहरामध्ये
ओढींची ही झाली सुमने
आनंदाच्या धाग्यावर मग
सुमनांची मी माळ गुंफतो
किती एकरूप होतो आपण एकमेकांमध्ये . . . तू आणि मी
मधुरतेच्या बंधनामध्ये
सहवासाच्या झाल्या गाठी
विश्वासाच्या धाग्यावर मग
गाठींची मी माळ गुंफतो
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
पण आता . . .
किती दुरावाले आहोत आपण एकमेकांपासून . . . तू आणि मी
आयुष्याच्या चक्रामध्ये
दिशांचे ही झाले फसवे
नशीबाच्या या धाग्यावर मग
धाग्यांचीच मी माळ गुंफतो
किती अनोळखी बनलोयत आपण एकमेकांपासून . . . तू आणि मी
आठवणींच्या शिंपल्यामध्ये
अश्रूंचे हे झाले मोती
तुटलेल्या या धाग्यावर मग
मोत्यांची मी माळ गुंफतो
परिमल
2 comments:
oho!!! kavita!!
@sameer: :D
Post a Comment